*Vampire story*

                                                                           Part 1 <3

Aρχησα να τρεχω οσο πιο γρηγορα μπορουσα...

Οι ανασες μου βαραιναν..Ετρεχα για πολυ...Ο δρομος ομως τελειωνε, δεν μπρουσα να περασω το φραγμα...ηταν μπροστα μου..Τα ματια του κοκκινα, το προσοπο του περιεργο, και τα δοντια του επισης...Πριν προλαβω να τσιριξω μου εκλεισε το στομα..

Εγω- Οχιιιιιιιι μμμμμ-μμμμμμ!

Αρχησε να γελαει ειρωνικα. Ξαφνικα ακουω και αλλα βηματα.

???- Αφησε την υσησχη!

?- Μπα, μπα Ειπα και γω δεν θα ερχοταν ο "Σουπερ Ηρωας"???

???-  Μην την πειραξεις 

?- Ποιος θα με εμποδισει...? (εγλυφε το λαιμο μου και ταυτοχρονο με μυρισε...)

Εγω- Μμμμ-μμμμ!

Σε κλασματα δευτερολεπτου με αφησε...Ειχε δεχτει επιθεση εκεινη την στιγμη που ειχα κλεισει τα ματια ..μετα απο 3-4 δευτερολεπτα που τα ανοιξα ειδα μονο τον αντρα που με κυνηγουσε πεσμενο κατω...ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ....

Aρχισα να τρεχω για το σπιτι μου...Μολις μπηκα ανεβηκα στο δωματιο μου..Ανοιξα το μπαουλο που εβλεπα το μεσημερι Μου το ειχε δωσει η γυναικα του Θειου μου...Οταν το ανοιξα το ματι μου πηγε σε ενα βιβλιο. Δεν ειχε τιτλο..μονο ενα σημα. Εναν κυκλο με γραμμες...Για αλλη μια φορα δεν προλαβα να το ανοιξω...

Μαμα- Gabriella, κατεβα κατω...

Εγω - Τωρα ερχομε...

Εκλεισα το μπαουλο αλλα αφησα το βιβλιο εξω να το δω μετα....κατεβηκα...

Μαμα- Που ησουν? ανυσηχησα. Τι ωρα ειναι αυτη??

Εσυ- Συγνωμη μαμα..Δεν θα ξαναεπαναληυθει..στο υποσχομε...

(μου εδωσε μια αγκαλια..αν και πλεον ειμαι μεγαλη νοιωθω ανακουφισμενη οταν με αγκαλιαζει νοιωθω πως ειμαι ασφαλες...) Ανεβηκε πανω ενω εγω εμεινα στο σαλονι βλεποντας τηλεοραση..Ξαφνικα...Χτυπαει η πορτα ....

Οταν την ανοιξα δεν ειδα τιποτα μονο ενα χαρτι που εγραφε : 

                                                                 - ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ-

Ακουσα θορυβο απο πανω αλλα πιστεβα πως ηταν η μαμα μου..Πηγα στο δωματιο μου να ελενξω....

"Επεσα ομως εξω"....Το παραθυρο ηταν ανοιχτο και ετσι μολις μπηκα με ελουσε κρυος αερας...

Δεν βρηκα πουθενα το βιβλιο...

Αν και ανυσηχησα δεν μπορουσα να κανω τιποτα...Ημουν σε αδιεξοδο....

Με πηρε ο υπνος πνω στο κρεβατι μετα απο πολες σκεψεις...

Την επομενη μερα που ξυπνησα ειπα να ξεχαστω και βρεθηκε η ευκαιρια αφου η μαμα με ανεθεσε να κανω δουλειες..

Μαμα- Gabriella Θα με βοηθησεις με τις δουλειες??

 Δεχτηκα αφου θα ηταν ενας τροπος να ξεχαστω....

Μαμα- Ωραια πηγενε πανω στην σοφιτα να καθαρισεις αμα ειναι...

Οταν το ακουσα εμεινα λιγο.Φοβομουν την σοφιτα παλια .Αλλα τωρα μεγαλωσα 18 χρονων πλεον..To δεχτηκα..Ενεβενα τα σκαλια και οταν ανοιξα την πορτα ειχε παντου σκονη και αραχνες τα οποια τα συχενομουν...Καθος περπατουσα στο χωρο για να πιασω την σκουπα για να ξεκηνησω...ειδα πατημασιες..ΥΓΡΕΣ, ΦΡΕΣΚΙΕΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΕΝΑ..

Γυρησα το κεφαλι.Μια σκια εμφανιστηκε..Πανικοβληθηκα...Τρομαξα...ΣΚΟΤΑΔΙ...

2ωρες αργοτερα αφου ειχα λυποθυμησει...

Ημουν ξαπλωμενη σε ενα στρωμα ..Ποιος με αφησε και γιατι πανω σε αυτο το στρωμα?? 

???- Εισαι καλα???

Ευχαριστω αμα το διαβαζεται...Ανα μια μερα θα μπεινει καινουργιο ΠΑΡΤ...